Riquelme z r-town

Trener Fornalik zdecydował, że nie powoła Janki na wtorkowy mecz z Anglią, mimo że Janka przybiera na masie i rozumie szybciej niż dorosły mężczyzna. Może (jak Irek Jeleń) nie pasuje mu do koncepcji? W każdym razie telefon milczy jak zaczarowany ołówek. Oby, jak już powołanie na kadrę przyjdzie, J. nie okazała się takim "one hit wonder" jak Domarski. Mówimy oczywiście o pamiętnym remisie, a w zasadzie wygranej, z Wembley z 1973. 

Przysięgam, że nie schodziłbym do tej piwnicy wszystkich tematów gdyby nie chimeryczny Román Riquelme, który w czwartek wyznał, że być może wróci. Ale tylko jeśli jego syn zechce go obejrzeć w akcji. On mi (głównie z imienia) przypomina Koseckiego, chociaż ten nie był aż taką chwiejącą się na chudych nogach chimerą. Ale prawda jest taka, że gdyby J. zechciała kiedyś żebym wrócił, to bym wrócił: choćby z piwnicy, do której uprzednio zszedłbym po kartofle.

Jeszcze o naszej córce: przed chwilą w trakcie lotu Felixa Baumgartnera wykazała się elementarnym brakiem szacunku dla tego typu kosmicznych szaleństw. Ale co konkretnie robiła, to już pozwolą Państwo, że przemilczę. Albo dobra, powiem. Robiła to, co ja bym zrobił do tej kapsuły na miejscu Felixa. Jeżeli to ma się dawać czytać, to to wszystko musi być tak subtelnie niedopowiedziane i w tym kierunku zmierzam.

Oto kontuzjowany Riquelme podczas obchodów drugich miesięcznych urodzin J. (zwanej "Riquelme przyszłości"). Obchody objęły też piątą rocznicę ślubu rodziców oraz urodziny Babci Riquelme przyszłości.

Jedzenie, które z tej okazji wprowadziliśmy do organizmów było takie, że oryginalny Riquelme padłby plackiem, a umierając ze szczęścia zdążyłby tylko wybełkotać: "Czegoś tak dobrego w życiu nie jadłem". Fot. Franek P.