światło zastane na dworcu

Na zawsze chcę zapisać tu następujące zgłoski: gdyby nie kupiony zawczasu przez Basię bilet, wysoce prawdopodobne, że nigdy nie wsiadłbym do przytulnego (dużo tulących się do siebie w ścisku osób) autobusu Rypin-Warszawa. W drodze skończyłem czytać biografię Chrisa Niedenthala. Zawiera dużo pozytywnych i dosyć wiarygodnych informacji o Polsce.

Pierwsze dwa perony dworca autobusowego w Rypinie uwieczniłem (jak Niedenthal: światło zastane, żadnych inscenizowanych pseudo-scenek) dzisiaj o 17:41.