Jeff Teague

Wczoraj z okazji Wielkiej Soboty daliśmy namówić się na zwiedzanie grobów Pańskich w kościołach na Krakowskim Przedmieściu i Starym Mieście. Udaliśmy się rowerami, duch sportu unosił się nad nami. Jeszcze na Nowym Świecie agresywne, nastoletnie bojówki syjonistyczne wcisnęły nam upamiętniające powstanie w getcie żonkile-naklejki. I tak z tymi żonkilami (ja z dodatkowym na kasku) zwiedzaliśmy groby. A ściśle rzecz biorąc jeden, bo Janka miała szybko dosyć spotkania na styku kultur. Wprowadziliśmy do jej organizmu trochę zupy na ławce przed kościołem Św. Krzyża i wróciliśmy do domu.
Również w sobotę rozpoczęły się playoffy NBA, i tu niestety przykra informacja: nie udało mi się zamówić league passa. Wydaje mi się, że B. celowo zablokowała kartę ("Mamy ważniejsze wydatki." Czyżby?). Ale dowiedziałem się, że Jeff Teague z Atlanty miał tzw. monster game i poprosiłem najbliższych, żeby od dzisiaj tak mnie nazywali, na co od razu przystali. Po scrabblach Mama przeczytała nam na głos genialny wywiad z Aloszą Awdiejewem i dla kogoś takiego jak Jeff Teague było przyjemnym wyzwaniem intelektualnym połapanie się we wszystkim co usłyszał. Nawiasem mówiąc Jeff Teague z żoną wygrali tę partię scrabbli, także sukces goni sukces.

Córka Jeffa Teague'a w butach Jeffa Teague'a, a raczej w momencie wychodzenia z butów Jeffa Teague'a.