zum Nachschlag gibt es kluski

W 2001 roku jednym z moich nauczycieli na studiach był sławny dzisiaj za i przed Odrą (i Nysą) Steffen Möller. Zajęcia były kapitalne, kto nie zaliczał kartkówek musiał uczyć się i recytować z pamięci wiersze - Franek miał chyba podobnego nauczyciela fizyki w liceum. Steffen był dowcipny, bardziej niż dyscypliną na zajęciach interesował się tym jak zwracają się do siebie studenci. To był ten okres (mógł trwać pół roku, mógł trwać tydzień) kiedy już mówiło się "ziomek" (kultowy zwrot niejakiego Świętego z treningów przy Koncertowej, kiedy domagał się piłki: "ziomek, prośba..."), a jeszcze nie mówiło się "ziomal". Czyli umówmy się: nie było to wczoraj. No miał ten Steffen pewną słabość do języka polskiego i to było miłe. W piątek opublikował swoją piosenkę pt. Bigos Rap traktującą o bogactwie polskiej kuchni (słuchaliśmy jej wprowadzając do organizmów zjawiskowego jesiotra od Mamy!!!). Kto mówi po niemiecku na pewno dostrzeże u autora ciepło, dowcip i znajomość naszej kultury, nie tylko kulinarnej. Tytuł tego posta pochodzi z tego właśnie utworu i znaczy, że "na repetę" są kluski.
Ale kto chce obejrzeć film-dzieło, w którym obraz i muzyka naprawdę grają do jednej bramki, ta/ten powinna/powinien jednak (mimo całej miłości do Steffena) wybrać ten klip.
W piątek w ramach podążania za głosem własnego sumienia obejrzę mecz otwarcia Euro 2012 i spiszę z niego relację. Jestem to winien wszystkim ludziom r-town, którzy tego dnia akurat nie będą mogli oglądać meczu. Znając r-town (aka La Boca Warszawy), będzie ich od 0 do 5.
I jeszcze: dzisiaj po raz pierwszy w historii graliśmy w scrabble z moim tatą i wygrałem, z Basią też. Tak, to mój wielki comeback.

I ostatnia wiadomość: sezon balkonowy nie rozpocząłby się dzisiaj gdyby nie wizyta w centrum ogrodnictwa i poezji w Alei Krakowskiej.